正眞
正眞(zhèng zhēn) “right and true; the right and true (enlightenment); a perfectly (enlightened) one, i.e. a buddha” Cf. 正眞道(zhèng zhēn dào), 無上正眞(wú shàng zhèng zhēn), 無上正眞道(wú shàng zhèng zhēn dào);
HD. 5.318a(魏書); DK. 6.668c(唐代);
73a24.其不學者 不能曉了 由是之故 了正眞言 正覺出世 順修明哲(v)
K. 59.5.saṃdhāvacana~; L. 10b19.隨宜方便事;
97a21.是諸最勝 大聖倫等 名號普光 大士之上 ……………… 各已受決 多所愍哀 無央數事 成一平等 如佛今者 於世正眞(v)
K. 209.6-; not found at L. 28c26;
127a6.若有疾病,聞是經法,病則消除,無有衆患。因是功徳,後致正眞,無老、病、死(p)
K. 421.4-; not found at L. 54c26;
131b16.王告二子:“吾欲往詣卿等師主,奉覲親受大聖正眞無上言教。”(p)