耳根
耳根(ěr gēn) “the aural faculty, the faculty of hearing”
HD. 8.649a(楞嚴經); DK. 9.184a(圓覺經); Krsh(1998) , s.v.;
48a7.三千大千世界中一切内外所有諸聲,雖未得天耳,以父母所生清淨常耳,皆悉聞知。如是分別種種音聲,而不壞耳根(p)
K. 357.7.śrotrêndriya~; not found at Z. 119b24;
48a24.諸阿修羅等 居在大海邊 自共語言時 出于大音聲 如是説法者 安住於此間 遙聞是衆聲 而不壞耳根(v)
not found at K. 358.12; not found at Z. 119c17;
48b12.三千大千界 内外諸音聲 下至阿鼻獄 上至有頂天 皆聞其音聲 而不壞耳根(v)