天耳

天耳(tiān ěr) “the divine ear” 

HD. 2.1413a(倶舎論記); DK. 3.486c(倶舎論記); Krsh(1998) , s.v.;

48a6.三千大千世界中一切内外所有諸聲,雖未得,以父母所生清淨常耳,皆悉聞知(p)

K. 357.5.divya~ śrotra~; Z. 119b23.天耳;

48b14.持是《法花》者 雖未得 但用所生耳 功德已如是(v)

K. 359.13.divya~; Z. 120a7.天耳;