安谛(ān dì) “(manner of behaviour) composedly, serenely” Cf. 安详(ān xiáng);
HD. 3.1330a(汉代);
Lk. 454c7. 阿惟越致(an irreversible bodhisattva) …… 行歩出入心安谛,无乱。时徐举足蹈地,安隐顾视。(p)
AS. 162.20f. = R. 326.7 = AAA. 670.22.upasthita-smṛti~ (“one whose mindfulness is fixed; mindful” [cf. AsP.tr.II 201 = AsP.tr. 122]); ZQ. 494c20.安谛; Zfn. 527a3.徐(行)安(歩); Kj. 564a27.常一其心; Xz(I). 826b6.安住正念、正知; Xz(II). 901a11 =Xz(I) ; Sh. 641b28.诸根调寂(?); Tib.Pk. 194a1 = D. 180a7.dran pa nye bar gzhag cing;