[开示](kāi shì) “shows, points at, sets forth”
HD. 12.42a(晋代); DK. 11.716a(晋代,三国志);
75b15.时父知子各所好憙,即为陈设象、马、车乘、游观之具,开示门合,使出于外(p)
K. 74.3-; not found at L. 12c8;
91a28.善哉!愿诸佛 世吼获圣明 为三界众生 开示正觉乘(v)
≠ K. 176.9.pramocaka~; L. 24c3.勉出;
106c9.世尊所开示 为众之导师 开化于世界 并及于天人(v)
K. 270.3.vinetâsi (v.l. netâsi); not found at L. 36b5;