宝华(bǎo huā) “a jewelled flower”
HD. 3.1644a(梁代); DK. 3.1116c(佛典);
103c21.如来悉坐于师子宝床。各取宝华,授诸侍者:“诸族姓子! ……… 以此众华供散彼佛及诸菩萨众弟子上。……”(p)
K. 248.4.ratna-puṣpa-; L. 33b18.宝华;