有顶天

有顶天(yǒu dǐng tiān) “the Peak of Existence heaven”(a translation of Skt. Bhavâgra [ “the highest point of the universe, of existence; the limit of existence”; cf. BHSD, s.v.]) Cf. 有顶(yǒu dǐng), 有顶处(yǒu dǐng chù), 阿迦尼咤天(ā jiā ní zhā tiān);

not found at HD. 6.1157.; DK. 5.1031b(法华经);

48a28.其诸天上 光音遍净 乃至 言语之音声 法师住于此 悉皆得闻之(v)

K. 359.1.Akaniṣṭha~ … deva~; Z. 119c21.善究竟天;

48b11.三千大千界 内外诸音声 下至阿鼻狱 上至 皆闻其音声 而不坏耳根(v)

K. 359.10.Bhavâgra-; not found at Z. 120a4;