天耳(tiān ěr) “the divine ear”
HD. 2.1413a(倶舎论记); DK. 3.486c(倶舎论记); Krsh(1998) , s.v.;
48a6.三千大千世界中一切内外所有诸声,虽未得天耳,以父母所生清净常耳,皆悉闻知(p)
K. 357.5.divya~ śrotra~; Z. 119b23.天耳;
48b14.持是《法花》者 虽未得天耳 但用所生耳 功德已如是(v)
K. 359.13.divya~; Z. 120a7.天耳;