四王

四王(sì wáng) “the four (heavenly) kings” Cf. 四大天王(sì dà tiān wáng), 四天王(sì tiān wáng);

HD. 3.571b(*[左传 etc.]); DK. 3.47a(*[左传 etc.]); Krsh(1998) , s.v.;

22b29.诸天为供养佛常撃天鼓(p)

K. 160.2.cāturmahārājakāyika~ devaputra~; Z. 89a11.四天王及诸天子;