沙門(shā mén;)(sra mǝn)>(QYS. ṣa muǝn) “a Buddhist monk” (a transliteration of Gā. ṣamaṇ(a) or Skt. śramaṇa)
HD. 5.953b(東晉代); DK. 6.1000a(梁代); Krsh(1998). 373;
Lk. 434c17. 是善男子、善女人,父母皆重,若沙門、道人皆哀,若知識、兄弟、外家、宗親皆尊貴敬愛之。(p)
AS. 42.19 = R. 84.18 = AAA. 253.15f. .-śramaṇa-; ZQ. 485a5.沙門; Zfn. 516c16.沙門; Kj. 544c2.沙門; Xz(I). 780a25.沙門; Xz(II). 876b26.沙門; Sh. 600b25.沙門; Tib.Pk. 50b8 = D. 48a4. .dge sbyong;
Lk. 460c30. 若有比丘教(read 毀?)重禁四事法,若復他事所犯,毀是禁,不復成沙門,不復爲佛子。(p)
AS. 193.28 = R. 390.16 = AAA. 777.29. .śramaṇa~; ZQ. 498c19.沙門; Zfn. 534a13.沙門; Kj. 570c20.沙門; Xz(I). 838b2.沙門; not found at Xz(II). 909c2.; Sh. 653a5.沙門; Tib.Pk. 229b6 = D. 213b3. .do.;