諷讀

諷讀(fěng dú) “recites” 

HD. 11.349b(梁代); DK. 10.534d(北史);

122a18.菩薩、大士如來滅度後,若持斯經,(v.l. 誦)、解説,得千二百意根清淨徳(p)

K. 371.10-; O. .vācayiṣyati …. svādhyāyiṣyati; L. 50a19.誦;