沙門

沙門(shā mén) “a Buddhist monk, skt.śramaṇa” 

HD. 5.953b(東晉代); DK. 6.1000a(梁代);

100c18.若族姓子講斯典時,有小童子受是經卷,白衣、若以言語惡事向之,所不可意加於其人,………猶如害意向於如來(p)

K. 227.6.pravrajita~; L. 31a2.出家;