忘失

忘失(wàng [or wáng] shī) “forgets; loses” 

not found at HD. 7.403.; DK. 4.963d(*[後漢書]); HD. 2.294b.亡失(墨子 etc.);

①  “forgets” 

4b12.八百弟子中有一人,號曰求名,貪著利養,雖復讀誦衆經,而不通利,多所,故號求名(p)

K. 22.5.(padavyañjanāni) antardhīyante na saṃtiṣṭhante sma; Z. 66b18.忽忘;

32a5.我雖在異國,時時令説法者得見我身。若於此經句逗,我還爲説,令得具足(p)

K. 235.6.paribhraṣṭa~; Z. 102a9.不識(句義),失(其次緒);

32b7.若説法之人 獨在空閑處 寂寞無人聲 讀誦此經典 我爾時爲現 清淨光明身 若章句 爲説令通利(v)

K. 237.10.skhalitaṃ (câsya svādhyāyam); not found at Z. 102b13;

61b4.其人若於《法華經》有所一句一偈,我當教之,與共讀誦,還令通利(p)

K. 475.4.paribhraṣṭaṃ(O.praṇaṣṭaṃ) bhaviṣyati; O. .praṇaṣṭaṃ bhaviṣyati; Z. 133a17.忘(v.l. 亡)失;

②  “loses” (wáng shī) 

15c20.其有誹謗 如斯經典 ……… 若得爲人 ……… 無所依怙 雖親附人 人不在意 若有所得 尋復(v)

K. 95.12.(dattaṃ pi co) naśyati; Z. 79a23.亡(v.l. 忘)失;